Όταν το Μάιο του 1908 είχε τελειώσει η οικοδόμηση της Νέας Αγχιάλου και άρχισε η ομαδική εγκατάσταση των προσφύγων, σχολικό κτίριο δεν υπήρχε και οι τάξεις του δημοτικού σχολείου αρρένων και θηλέων (ήσαν χωριστές τότε) στεγάζονταν σε μερικά επαγγελματικά σπίτια (ισόγεια) που βρίσκονταν στο κέντρο του χωριού. Όμως το 1910 κτίστηκε, με το κληροδότημα Συγγρού, ωραίο σχολείο νεοκλασικού ρυθμού στη μια πλευρά της δυτικής μεγάλης πλατείας του χωριού. Στο σχολείο παραχωρήθηκε μια έκταση, της πλατείας, 8 στρέμματα. για να δημιουργηθεί και μια ευρύχωρη αυλή και ένα μεγάλος σχολικός κήπος. Με πρωτοβουλία των Αγχιαλιτών της Αμερικής το σχολείο είχε εξοπλιστεί με όλα τα απαραίτητα (χάρτες, όργανα φυσικής κ.α.) για την εκπαίδευση των μαθητών. Η τύχη να υπηρετήσουν σ’ αυτό εκλεκτοί δάσκαλοι συμπατριώτες μας, αλλά και ξένοι, έκανε όλους τους Αγχιαλίτες, που αγαπούσαν παραδοσιακά τη παιδεία, άσχετα αν για οικονομικούς λόγους δεν έστελναν αρχικά τα παιδιά τους σε ανώτερες σπουδές, να το αγκαλιάσουν. Το σχολείο ήταν πια γι’ αυτούς το πνευματικό κέντρο του χωριού. Στις ευρύχωρες αίθουσές του, αλλά και στη μεγάλη αυλή του δεν γινόταν μόνο η εκπαίδευση και οι άλλες σχολικές δραστηριότητες. Φιλοξενούνταν κατά διαστήματα και εξωσχολικές εκδηλώσεις: Θεατρικές παραστάσεις, δημόσιοι χοροί, διαλέξεις κ.α. που γίνονταν όχι μόνο για ψυχαγωγία αλλά και για κοινωνικούς σκοπούς. Σημειωτέον ότι στην αυλή υπήρχε μεγάλο υπόστεγο με υπερυψωμένο πάτωμα που εύκολα μεταβαλλόταν σε ένα ωραίο θέατρο. Όσο για σκηνικά υπήρχαν ωραιότατα που τα είχε φιλοτεχνήσει ο αείμνηστος δάσκαλος αλλά και ζωγράφος Διαμάντης Καλιαντζόγλου. Εδώ ανέβασαν έργα και επαγγελματικοί θίασοι. Υποδειγματικός υπήρξε και ο κήπος όπου εκτός των άλλων δημιουργήθηκαν πολλά φυτώρια δένδρων που μετέβαλλαν γρήγορα την κατάξερη Αγχίαλο σε «Πράσινο Χωριό». Μέσα λειτουργούσε επίσης και μικρό μελισσοκομείο για εκπαιδευτικούς σκοπούς. Κατά τη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου 1940-1941 στεγάστηκε εδώ το νοσοκομείο της πολεμικής αεροπορικής βάσης των Μικροθηβών. Το ωραίο μας σχολείο με όλα τα υπάρχοντά του πυρπολήθηκε, όπως και όλη η Ν. Αγχίαλος, από τους Ιταλούς κατακτητές στις 27 Απριλίου 1943, όταν η Αντίσταση εναντίον τους είχε ενεργοποιηθεί στη περιοχή μας. Μετά τη φωτιά το σχολείο λειτούργησε πάλι, με εντολή της «Κυβέρνησης του βουνού», αλλά τα μαθήματα γινόταν στο υπόστεγο, που δεν είχε καεί, και στην εκκλησία του Αι Γιώργη. Σε όλο το διάστημα της Κατοχής, το υπόστεγο και η αυλή του σχολείου ήταν το κέντρο όλων των δραστηριοτήτων των Αντιστασιακών Οργανώσεων του χωριού μας. Μετά την Κατοχή σαν αίθουσα διδασκαλίας, εκτός των άλλων, χρησιμοποιήθηκε και το νεόκτιστο (1946) ελαιοτριβείο του Γεωργικού Συνεταιρισμού. Το 1950 το καμένο σχολείο επισκευάστηκε και γλίτωσε την κατεδάφιση χάρη στις ενέργειες του αείμνηστου δάσκαλου Στέλιου Κόκκινου. Μια άλλη «επισκευή» έγινε και μετά τους σεισμούς του 1956, αποτέλεσμα της οποίας ήταν να χαθεί η παλιά αισθητική του. Ωστόσο λόγω της ιστορικότητάς του και της αρχιτεκτονικής του κρίθηκε, και πολύ σωστά, διατηρητέο μνημείο. Η ωραία παράδοση του σχολείου μας συνεχίστηκε και μετά το πόλεμο και διότι υπηρέτησαν σ΄ αυτό εκλεκτοί δάσκαλοι και διότι οι Αγχιαλίτες το περιέβαλλαν πάντοτε με αγάπη. Πολλά στοιχεία για την ωραία αυτή περίοδο υπάρχουν στην εισήγηση της Σουλτ. Καρνομπατλόγλου-Τσουκαλά «Η παιδεία στη Ν. Αγχίαλο από την ίδρυσή της» Πρακτικά Συνεδρίου Δήμου Ν. Αγχιάλου 26-28/9/1997 – Βόλος 2000
Σήμερα το 1 Δημοτικό Σχολείο ονομάζεται «Ευγένιο» όνομα που δώσαμε τιμώντας τη μνήμη του εθνομάρτυρα μητροπολίτη Παλιάς Αγχιάλου Ευγένιου Καραβία, μιας μεγάλης μορφής της εκκλησίας και του έθνους. Ενός ιερωμένου βαθιάς μόρφωσης και πλούσιας εκπαιδευτικής δράσης, σημειωτέον ότι δίδαξε και στη Σχολή της Παλιάς Αγχιάλου. Το 1821 λόγω της επαναστατικής του δράσης κατά των Τούρκων (υπήρξε και μέλος της Φιλικής Εταιρείας), στάλθηκε σιδηροδέσμιος στην Πόλη, κλείστηκε στις φυλακές του Μποσταντζή και στις 10 Απριλίου 1821 απαγχονίστηκε μαζί με τον Πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε΄. Σήμερα βρισκόμαστε στην ευχάριστο θέση να σας πληροφορήσουμε ότι μετά από έρευνες ετών ανακαλύψαμε στο Εθνολογικό Μουσείο, που στεγάζεται στην Παλιά Βουλή, το πορτρέτο του, μια ελαιογραφία αγνώστου ζωγράφου, αντίγραφο του οποίου (σε φωτογραφία), αφιέρωσε στο σχολείο ο «Σύλλογος των Αγχιαλιτών της Αθήνας» όχι μόνο σαν σπουδαίο ιστορικό ντοκουμέντο, αλλά και να κοσμεί το σχολείο με την παρουσία του.
Το ιστορικό αυτό σχολείο που όσοι ανεβήκαμε τα σκαλοπάτια του, είτε ανήκουμε στις προπολεμικές γενιές είτε στις μεταπολεμικές και νεότερες, πάντοτε το θυμόμαστε με συγκίνηση και δεν το βγάζουμε ποτέ απ’ τη καρδιά μας.
Σήμερα ο δραστήριος Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του Ευγένιου Δημοτικού Σχολείου βλέποντας πόσο συναισθηματικά είναι δεμένο με το κόσμο μας, πήρε μια ωραία πρωτοβουλία για μια αισθητική ανακαίνιση του περιβόλου. Απόξεση φθαρμένων ασβεστωμάτων, αρμολόγηση πέτρας κ.α. Πιστεύω ότι Δήμος μας αλλά και όλοι εμείς οι Αγχιαλίτες θα αγκαλιάσουμε την ωραία αυτή πρωτοβουλία και θα συμβάλουμε θετικά. Βέβαια θα ήταν ευχής έργο να υλοποιούνταν μια παλιά σκέψη της 7ης Εφορείας Νεοτέρων Μνημείων για την επαναφορά της εξωτερικής όψης του σχολείου στην αρχική της μορφή με τα ωραία αρχαϊκά αρχιτεκτονικά στοιχεία. Ας το ελπίζουμε.
Νέα Αγχίαλος 6 / 5 / 07
Σήμερα το 1 Δημοτικό Σχολείο ονομάζεται «Ευγένιο» όνομα που δώσαμε τιμώντας τη μνήμη του εθνομάρτυρα μητροπολίτη Παλιάς Αγχιάλου Ευγένιου Καραβία, μιας μεγάλης μορφής της εκκλησίας και του έθνους. Ενός ιερωμένου βαθιάς μόρφωσης και πλούσιας εκπαιδευτικής δράσης, σημειωτέον ότι δίδαξε και στη Σχολή της Παλιάς Αγχιάλου. Το 1821 λόγω της επαναστατικής του δράσης κατά των Τούρκων (υπήρξε και μέλος της Φιλικής Εταιρείας), στάλθηκε σιδηροδέσμιος στην Πόλη, κλείστηκε στις φυλακές του Μποσταντζή και στις 10 Απριλίου 1821 απαγχονίστηκε μαζί με τον Πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε΄. Σήμερα βρισκόμαστε στην ευχάριστο θέση να σας πληροφορήσουμε ότι μετά από έρευνες ετών ανακαλύψαμε στο Εθνολογικό Μουσείο, που στεγάζεται στην Παλιά Βουλή, το πορτρέτο του, μια ελαιογραφία αγνώστου ζωγράφου, αντίγραφο του οποίου (σε φωτογραφία), αφιέρωσε στο σχολείο ο «Σύλλογος των Αγχιαλιτών της Αθήνας» όχι μόνο σαν σπουδαίο ιστορικό ντοκουμέντο, αλλά και να κοσμεί το σχολείο με την παρουσία του.
Το ιστορικό αυτό σχολείο που όσοι ανεβήκαμε τα σκαλοπάτια του, είτε ανήκουμε στις προπολεμικές γενιές είτε στις μεταπολεμικές και νεότερες, πάντοτε το θυμόμαστε με συγκίνηση και δεν το βγάζουμε ποτέ απ’ τη καρδιά μας.
Σήμερα ο δραστήριος Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του Ευγένιου Δημοτικού Σχολείου βλέποντας πόσο συναισθηματικά είναι δεμένο με το κόσμο μας, πήρε μια ωραία πρωτοβουλία για μια αισθητική ανακαίνιση του περιβόλου. Απόξεση φθαρμένων ασβεστωμάτων, αρμολόγηση πέτρας κ.α. Πιστεύω ότι Δήμος μας αλλά και όλοι εμείς οι Αγχιαλίτες θα αγκαλιάσουμε την ωραία αυτή πρωτοβουλία και θα συμβάλουμε θετικά. Βέβαια θα ήταν ευχής έργο να υλοποιούνταν μια παλιά σκέψη της 7ης Εφορείας Νεοτέρων Μνημείων για την επαναφορά της εξωτερικής όψης του σχολείου στην αρχική της μορφή με τα ωραία αρχαϊκά αρχιτεκτονικά στοιχεία. Ας το ελπίζουμε.
Νέα Αγχίαλος 6 / 5 / 07
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου